کتابچه مکانیسم توسعه هوای پاک

پروتکل کیوتو و مکانیسم توسعه پاک (CDM)
رشد جمعیت و پیشرفت فناوری در قرن اخیر به رشد تقاضای حامل ‌های انرژی منجر شده است. انتشار روزافزون گازهای گلخانه ‌ای، تولید آئروسل‌ ها، تغییر در ضریب انعکاس زمین و آلودگی حرارتی عوامل مختلفی هستند که بر سرعت پدیده تغییر آب و هوا تأثیر می‌ گذارند و در این بین تأثیر و اهمیت گازهای گلخانه ‌ای بسیار بیشتر و شناخته شده تر است.
اتفاقات چند دهه اخیر، محافل بین‌المللی را به تفکر درباره مسائل محیط‌ زیست واداشته است. در سال ۱۹۹۲ پروتکل کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا پایه‌ ریزی گردید و شرایطی ایجاد شد که تحت آن، موافقت ‌نامه ‌هایی بین تعدادی از کشورهای سراسر دنیا منعقد شد.
کنوانسیون تغییرات آب و هوا بر روی برخی از مسائل از جمله عوامل مخرب و تغییردهنده محیط ‌زیست تمرکز می ‌کند.
طبق این کنوانسیون غلظت گازهای گلخانه ‌ای در اتمسفر باید در حدی تثبیت شود که برای انسان خطرساز نباشد.
رسیدن غلظت گازهای گلخانه ‌ای به حدی که مدنظر کنوانسیون است نیاز به گذشت مدت زمان معینی دارد که در طی آن اکوسیستم ‌ها بتوانند با تغییرات آب ‌و هوایی سازگار شده و تولید مواد غذایی و توسعه اقتصادی در چارچوبی پایدار ادامه داشته باشد.

محیط ‌زیست، جلوه ‌ای است از پهن‌ دشت بزرگ جهان آفرینش که خداوند سبحان آن را با قدرت شگرف و لایزال خود ساخته و پرداخته است. با توجه به رویارویی بشر امروزی با چالش ‌های متعدد زیست‌ محیطی از جمله آلودگی منابع آب، خاک، هوا، پدیده گرم شدن زمین، تخریب لایه اوزون و همچنین مطابق با آموزه ‌های دینی و همچنین اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حفاظت از محیط ‌زیست یک وظیفه عمومی تلقی می‌ شود؛ به این معنی که کلیه افراد حقیقی و حقوقی موظف به حفظ محیط‌ زیست هستند.