در دهه های اخیر، فعالیت هایی در سطح جهان صورت گرفته است تا با پدیده ای به نام «تغییر اقلیم زمین برخوردی مناسب صورت گیرد و از پیامدهای ناگوار آن جلوگیری شود. در راستای این فعالیت ها می توان به پذیرش اسنادی مانند قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل متحد، حمایت از اقلیم زمین، اعلامیه سازمان ملل درباره محیط زیست و توسعه (ریودوژانیرو ۱۹۹۲)، کنوانسیون ها و پیمان نامه های جهانی، مانند کنوانسیون ۱۹۸۵ وین در حمایت از لایه ازون و پیمان مونترال، کنوانسیون ساختاری سازمان ملل متحد درباره تغییرات اقلیم و اسناد جهانی دیگر اشاره کرد. در چنین راستایی است که موضوع «توسعه پایدار» مورد توجه قرار گرفته و نظم حقوقی جهانی برای دستیابی به آن ترسیم شده است. در ابتدای این بحث، توضیحاتی در زمینه پدیده هایی که موجب تغییر احتمالی اقلیم کره زمین می شوند و اثرات نامطلوب زیست محیطی در پی دارند، ارائه می شود.
محیط زیست، جلوه ای است از پهن دشت بزرگ جهان آفرینش که خداوند سبحان آن را با قدرت شگرف و لایزال خود ساخته و پرداخته است. با توجه به رویارویی بشر امروزی با چالش های متعدد زیست محیطی از جمله آلودگی منابع آب، خاک، هوا، پدیده گرم شدن زمین، تخریب لایه اوزون و همچنین مطابق با آموزه های دینی و همچنین اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حفاظت از محیط زیست یک وظیفه عمومی تلقی می شود؛ به این معنی که کلیه افراد حقیقی و حقوقی موظف به حفظ محیط زیست هستند.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.