کتابچه انرژی های نو

گستردگی نیاز انسان به منابع انرژی همواره از مسائل اساسی و مهم در زندگی بشر بوده و تلاش برای دستیابی به یک منبع تمام‌ نشدنی انرژی از آرزوهای دیرینه انسان بوده است. با پیشرفت تدریجی تمدن بشری مانند چوب و پس از آن ذغال سنگ، نفت و گاز وارد بازار انرژی شدند. اما به دلیل افزایش روزافزون نیاز به انرژی و محدودیت منابع فسیلی مثل نفت و گاز، از یک سو افزایش آلودگی محیط‌ زیست ناشی از سوزاندن این منابع و از سوی دیگر استفاده از انرژی‌ های تجدید ناپذیر، روز به‌ روز با اهمیت‌ تر شده است. به‌ عبارت‌ دیگر، پیشرفت علم و فناوری علاوه بر دستاوردهای فراوان برای آسایش و رفاه بشر، همواره مشکلات تازه‌ ای را نیز برای بشر به همراه داشته است که آلودگی محیط‌ زیست ناشی از سوخت‌ های فسیلی از جمله آنهاست. بدین معنی که در نتیجه سوختن مواد فسیلی گازهای سمی وارد هوا می‌ شود و تنفس انسان را دچار مشکل می‌ سازد و محیط‌ زیست را آلوده می‌ کند. به علاوه، تراکم این گازها در جو زمین مانع خروج گرما از اطراف زمین می‌ شود و باعث افزایش دمای هوا و تغییرات آب‌ و هوایی در زمین می‌ گردد. محققان و متخصصان بر این باورند که با استفاده از انرژی‌ های پاک مانند انرژی خورشیدی، بادی، زمین گرمایی و غیره به جای انرژی‌ های حاصل از سوخت‌ های فسیلی از آلودگی‌ های زیست‌ محیطی و خطرات مترتب بر آن جلوگیری خواهد شد
از زمانی که انسان‌ های اولیه شروع به استفاده از انرژی کرده‌ اند تا حال، انواع انرژی به انرژی‌ های قدیمی و نو تقسیم‌ بندی می‌ شود:
• انرژی‌ های قدیمی شامل چوب، ذغال سنگ، انرژی باد (برای کشتی‌ های بادی)، نفت و … هستند.
• انرژی‌ های نو شامل انرژی خورشید، باد (برای ماشین‌ های بادی امروزی) هیدروژن، اتم، انرژی هسته‌ ای و … هستند.
امروزه دانشمندان بیشترین تلاش خود را صرف پیدا کردن راه‌ هایی برای بدست آوردن انرژی بیشتر و ارزان‌ تر می‌ کنند و از باد، خورشید، جزر و مد دریاها و انرژی موجود در اتم‌ ها نیز مدد می‌ جویند.

محیط‌ زیست، جلوه‌ ای است از پهن‌ دشت بزرگ جهان آفرینش که خداوند سبحان آن را با قدرت شگرف و لایزال خود ساخته و پرداخته است. با توجه به رویارویی بشر امروزی با چالش‌ های متعدد زیست‌ محیطی از جمله آلودگی منابع آب، خاک، هوا، پدیده گرم شدن زمین، تخریب لایه اوزون و … همچنین مطابق با آموزه‌ های دینی و همچنین اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حفاظت از محیط‌ زیست یک وظیفه عمومی تلقی می‌ شود؛ به این معنی که کلیه افراد حقیقی و حقوقی موظف به حفظ محیط‌ زیست هستند.